İç pazarın teşviki ile “düzenli bir ithal ikamesi süreci yoluyla” ülkenin yeniden sanayileşmesini eksen alan ulusal bir projeye doğru başlangıç noktası olarak, ekonomik organizasyonda ve sosyal eklemlenmede Devletin kilit rolü ve “agresif bir ihracat stratejisi” kitabın bazı temel noktalarıdır “Çöküşten sonra. Torcuato Di Tella ve Néstor Kirchner arasındaki konuşmalar”bu Cumartesi günü yeniden basımı Başkan Yardımcısı Cristina Fernández tarafından sunulacak.
Kirchner’in 2003’te hâlâ verdiği yanıtlardan biri şuydu: “Ulusal bir projeye inanıyorum; eğer söylediğim tek şey Arjantin’de ulusal kapitalizmi yeniden inşa etmemizse, neden bu kadar korktuklarını ve endişelendiklerini bilmiyorum.” başkan adayı sosyolog Di Tella’ya bir dizi öneride bulundu o yılın genel seçimlerinden bir süre önce yapılan görüşmeler ve bunlar kitapta sentezlendi.
Metnin bazı bölümleri, Başkan Yardımcısının başkanlık seçimlerinden bir ay önce ve PASO’dan sonra yeniden kamuoyuna çıkışında yapacağı sunumun bir parçası olacak.
Saat 18.00’den itibaren bu başlık altında “Kastların, mirasların, çöküşlerin ve geleceğin”Cristina Fernández, Buenos Aires şehrinde Sarmiento 2037’de Metropolitan Eğitim ve Çalışma Üniversitesi’nde (UMET) bir sunum yapacak.
İlk basımından 20 yıl sonra Néstor Kirchner Adaletçi Okulu’nun girişimiyle yeniden basılan kitap, yüzyılın başında ulusal ve dünyadaki durumun teşhisi ve eski başkanın siyasi düşüncesinin matrisidaha sonra “toplumun yeniden harekete geçirilmesini” savundu.
“Agresif tavrı teşvik etmek şart” Sanayi politikası gerçek zenginlik yaratmak, küresel üretkenliği artırmak, vergi tahsilatını geliştirmek ve dolayısıyla hızla istihdam yaratmak için en dinamik faaliyet olduğu için. Di Tella ona bir sanayi politikası geliştirmenin gerekli olup olmadığını veya bunun yerine “piyasa ve yatırım akışının gidişatı belirlemesine izin vermenin” gerekli olup olmadığını sorduğunda Kirchner, yeniden sanayileşmenin anahtar olduğunu söyledi.
Bu konuşmalar çerçevelendi 2001’deki derin siyasi, ekonomik ve sosyal krizden sonra hâlâ kırık bir Arjantinİlk olarak Carlos Menem ve ardından Fernando de la Rúa tarafından uygulanan on yıllık neoliberal politikalardan kaynaklanan, yayılma teorisinin açıkça kabul edilmesiyle “piyasa ve ekonominin Devleti ve politikayı tahliye ettiği (…) .
“Teorinin döktüğü tek şey sefaletti”Kirchner, piyasanın ürettiği zenginliğin, ulusal kaynakların dağıtımına devlet müdahalesi olmadan, ‘kendi başına’ tüm toplum için bir faydayla sonuçlanacağı fikrini savunan liberal önermeyle ilgili olarak belirtti.
Aksine, Kirchner bu başvuruyu savundu. Devlet ile piyasa arasındaki eklemlenme politikaları bu, “her yerde mevcut olan bir Devletten, firari bir Devlete geçmenin sarkaç hareketinin” üstesinden gelecektir.
“Projemin eksenini yerli üretim dokusunun yeniden kurgulanması olacak bir üretim ve iş modelinin uygulanması oluşturacak”dedi, bu amaç için kamu bankalarını merkezi finansman aracı olarak gören dönemin başkan adayı.
90’larda ekonominin kontrolünü tekeline alan “süper bakanlar”ın aksine Kirchner şunu ileri sürdü: “Özerkliğini ve varlıklarını yeniden kazanmak isteyen bir ülkenin başkanı, tüm ekonomi politikasını yönetmek zorundadır ve bir Ekonomi Bakanına sahip olmak zorundadır. cumhurbaşkanının uygulamaya karar vereceği siyasi, ekonomik ve sosyal planın stratejik direktörü olarak politikaları uygulayan.
Böylece Kirchnerizm’in 2003-2015 yılları arasında uygulayacağı yeniden sanayileşme ve iç pazarın savunulması modelinin uygulanmasının temel ve gerekli koşulunu açıkladı. “Temel talep sahibi iç pazar olan düzenli bir ithal ikamesi süreci” ve oradan “agresif bir ihracat stratejisini teşvik edin.”
Daha sonra hayata geçirdiği üretim planının “kredi, lojistik, altyapı ve teknolojik destek araçlarının uygulanmasını planlayan ulusal bir proje kapsamında” olduğunu hayal etti.
Temyiz edenler borç krizi ve varlığı Uluslararası Para Fonu Kitabın on bölümünün sonuncusunda, ülkenin farklı aşamalarındaki (IMF) konular ele alınıyor. “Vergi sistemi ve dış borç”ve bugün, Arjantin bir kez daha çok taraflı kredi organizasyonunun yeni dayatmalarına maruz kaldığında bunlar özellikle geçerli hale geliyor.
Eski devlet başkanı, “Onurlu ve sorumlu bir müzakere yoluyla ekonomimizin üretken kapasitesini başlatmak için yeniden programlama artı faiz ve sermayede azalma sağlamalıyız” dedi ve böylece Hükümetiniz tarafından yürütülen müzakerelerin nasıl başarılı olduğunun işaretlerini verdi. , Hangi 2005 yılında tarihi bir faiz indirimi gerçekleştirdi ve kuruluşa olan borcun tamamını ödedi.
Kirchner, IMF’nin Eduardo Duhalde Hükümetine karşı gösterdiği “az esneklik”i sorgulamanın yanı sıra, IMF’nin Arjantin’e hibe vermesi gerektiğini de önerdi. Ülkenin “sürdürülebilir” olması için “iç yaşayabilirlik” çünkü “Arjantin yok edilirse bu uluslararası alanda gerçekleştirilebilir mi?”
“En temel sağduyu bize, alacaklının tahsilat yapması için borçlunun ölmesine gerek olmadığını söylüyor. Dış borç konusunu kompleksler olmadan, korkmadan, Arjantinlilerin iflah olmaz diyerek övünen neoliberal sektörleri göz ardı etmeden konuşmalıyız. Hiçbir zaman taahhütlerimizi yerine getirmiyoruz” diye vurguladı.
Fikri kapattı ve şunu öne sürdü: “Ülkenin sürdürülebilirliğini sağlamadan asla dış borcu ödemem”.
“Arjantin’de, bizi liberal ve neo-muhafazakar sektörler Devleti yönetmezlerse yönetmenin imkansız olduğuna inandıran bazı gazetecilik sektörünün desteğiyle bir ekonomik yapı var. Ve bu büyük bir yalan.”
Annesine, “ömür boyu yoldaşı” Cristina Fernández’e ve çocukları Máximo ve Florencia’nın “geleceği”ne ithaf ettiği kitabın sonuç bölümünde, sonuna gelince, Kirchner siyasi düşüncesinin genel hatlarını tek tek bir araya getirdi ve birçok düşüncenin yanı sıra şu uyarıda bulundu: “Arjantin’de, bizi liberal ve neo-muhafazakar sektörler Devleti yönetmezlerse yönetmenin imkansız olduğuna inandıran bazı gazetecilik sektörünün desteğiyle bir ekonomik kuruluş var. Ve bu bir büyük Yalan.”
“Vatan duygusunu bir kez daha yüceltirsek, bayrağımızı her eylemimizde gurur ve saygıyla taşırsak, siyasi, kültürel ve kurumsal olarak farklı bir ülkenin temellerini atacağımızdan şüpheniz olmasın”Kirchner 2003’ün başında Di Tella’ya şöyle demişti:
Ve sözlerini şöyle tamamladı: “Bugün bize sanki bu iş yıkılacakmış gibi bakan dünyadaki erkek ve kadınlara, Arjantin’in pek çok sorunu olduğunu ancak satılık olmadığını ve normale dönebileceğini kabul etmek istiyorum. ülke.”